ความทรงจำดีๆ...ที่ปาย (ตอน 1)

วันนี้อากาศดี ทำงานสำเร็จไปได้อีกขั้นแล้ว จึงอยากใช้เวลาพักผ่อน ออกกำลังใจโดยการเขียนบล็อคดีๆ สักเรื่องหนึ่งค่ะ นั่งอ่านบล็อคเรื่องที่ผ่านมาของตัวเองแล้วก็นึกได้ว่ายังมีอีกเรื่องที่น่าจะบันทึกไว้ คือเรื่องราวดีๆ ที่ ปาย

ปลายปี 2551 ฉันมีโอกาสขึ้นเหนือโดยการนั่งรถไฟไปกับคุณน้อง ขาเที่ยวประจำปี เราจองทัวร์ปายกันไว้ที่เชียงใหม่ค่ะ ไปกัน 4 คน คือ ฉัน คุณน้อง ปุ้ม และหนูนิล เมื่อถึงสถานีรถไฟเชียงใหม่ ไกด์ใจดี (จำชื่อพี่เค้าไม่ได้แล้ว) ก็มารับเพื่อไปแจมกับเพื่อนๆ ที่ตามมาสมทบโดยเครื่องบินอีกหลายคน

ทริปนี้เรามีเวลา 3 วัน ตั้งใจจะเที่ยวให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จึงใช้บริการทัวร์ โดยเริ่มตั้งแต่สถานีรถไฟที่เชียงใหม่ จากนั้นก็แวะรับประทานก๋วยเตี๋ยวแสนอร่อยมื้อแรกที่ร้านอาหารในเมือง

หลังจากอิ่มหนำสำราญแล้ว พี่คนขับก็พาพวกเรามุ่งหน้าโดยมีจุดหมายปลายทางที่เมืองปาย.....ที่เค้าว่ากันว่าเป็นดินแดนแห่งธรรมชาติและความโรแมนติก Oh .... Pai in love ..... please be with me

ด้วยเส้นทางจากเชียงใหม่ถึงปายเป็นธรรมชาติที่งดงาม พวกเราจึงอดไม่ได้ที่จะแวะข้างทาง ไปถึงช้าก็ช่าง เราต่างอยากเก็บเกี่ยวประสบการณ์เที่ยวครั้งนี้อย่างเต็มที่

เที่ยวสวนสน

เค้าว่ากันว่า ใครมาที่นี่ ต้อง.....กระโดด นึง ส่อง ส้ำ

เที่ยวออบหลวงเป็นของแถม

เกือบบ่าย ยังไม่ทันเข้าเขตเมืองปายดี พวกเราก็หิวกันอีกแล้ว ทั้งโค้งมหาโหดสมฉายา อ้วก + หลับ = ปาย และยังแวะกระโดดอีก เสียพลังงานไปเยอะเลยค่ะ จึงแวะพักรับประทานอาหารที่อร่อยมาก ก ก กันอีกครั้ง

อากาศเย็นสบายที่ทุ่งบัวตอง ดอยแม่อูคอ จ. แม่ฮ่องสอน

การเดินทางแบบไม่รีบร้อน ทำให้ค่ำวันนั้นเราเข้าไปเพียงปลายเขตแม่ฮ่องสอน ยังไม่สัมผัสปายดินแดนในหุบเขาเท่าใดนัก แต่พวกเราก็พอใจเพราะเพียงแค่สูดกลิ่นอายของวัฒนธรรมท้องถิ่น และลมหนาวบนยอดทุ่งบัวตอง ก็ทำให้เราลืมความเป็นคนเมืองไปชั่วขณะ ฉันตะลึงกับธรรมชาติรอบตัว จนลืมไปว่า ได้ทิ้งภารกิจอันหนักอึ้งมากมายไว้เบื้องหลังชั่วคราว และตักตวงประสบการณ์ความสุขตรงหน้าให้เต็มที่....

ค่ำนั้นพวกเราดื่มด่ำกับธรรมชาติยามราตรี และถนนคนเดินแบบพื้นเมืองที่แม่ฮ่องสอนเพียงเล็กน้อย เพราะเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทาง จึงเข้านอนแต่หัวค่ำ เพื่

อเตรียมตื่นเช้าพบกับพระอาทิตย์ขึ้นที่ยอดดอยที่ทุกคนรอคอย....ห้วยน้ำดัง

.....เช้าวันใหม่ ฉันตื่นตอนตอนประมาณตีสี่กว่า เพื่อเตรียมตัวไปรับอรุณเบิกฟ้ากันที่ห้วยน้ำดัง ยอดเขาสูงกลางหุบเขา มีจุดชมวิวที่เชื่อกันว่า เราจะได้ชมพระอาทิตย์ขึ้นก่อนใครๆ กันที่นั่น อากาศที่หนาวเย็น บวกกับความเป็นธรรมชาติของป่าไม้ ทำให้ฉันสูดอากาศเช้าเข้าไปอย่างเต็มปอด หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เพราะมัวแต่เตรียมกล้อง และแอคท่าถ่ายรูป นานๆ จะได้มาสัมผัสบรรยากาศแบบนี้สักทีหนึ่ง

พวกเราเฝ้ารอดูพระอาทิตย์ขึ้นกันอย่างใจจดใจจ่อ .... และในที่สุดพระอาทิตย์ดวงเดียวกับที่บ้าน ก็ปรากฎตัวขึ้นที่ห้วยน้ำดัง ...... แม้เป็นอาทิตย์อุทัยดวงเดียวกัน แต่ว่าความรู้สึกช่างต่างกันเหลือเกิน

เรื่องราวที่ปาย ยังมีต่ออีก 2 วันค่ะ แล้วจะมาเล่าต่อในบันทึกไปกินกัน (และไปเที่ยวกันด้วย) ในครั้งหน้าค่ะ

To sit with you & me......

จั่วหัวเรื่องออกแนวโรแมนติกนิดนึงค่ะ...... เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา 29 พ.ค. 53 หลังเลิกเรียนเรื่อง Marketing Tools ที่มีเนื้อหาอันแสนเข้มข้นแล้ว พวกเราชาว The Gang ก็มีนัดกันไป OJT ต่อทันทีเพื่อโหมไฟที่ลุกโชนให้ต่อเนื่อง (ไฟในการทำงานค่ะ....ไม่อาวน่า อย่าคิดมาก) มีผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาด (มืด) หลายท่านเสนอร้านกันมามายให้พวกเราไป pre-audit เพื่อเป็นการให้เครดิตปุ๊กขอเอ่ยชื่อท่านผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้หน่อย นั่นคือ....แต่น แต๊น .... พี่หนึ่งกะน้องเบนซ์ค่ะ มิไยที่พวกเราจะเป็นห่วงเรื่องที่นั่งและอาหาร ทันใดนั้นทั้งสองก็หยิบโทรศัพท์มากดสั่งการเลขาส่วนตัวทันทีให้เช็คราคาห้องและ nego เรื่องส่วนลดเรียบร้อย เป็นอันว่าพวกเราก็มา brainstorming กันต่อที่ร้าน TO SIT ในย่าน town in town

มากันพร้อมหน้าชั่วเวลาไม่กี่นาที บอกแล้วว่าไฟแรงสุด ๆ ....

มือโปรของเราคุณปุ้ม ก้มหน้าก้มหน้าเลือกเมนู (เพลง) อย่าขะมักเขม้น

มันเกิดขึ้นแล้วที่นี่.....แต่เราก็หา...กัน...จนเจอ พี่แบดกะเบนซ์

พี่ปุ้มกะเบนซ์ (มาอีกแล้ว) โอ พระเจ้า จะไม่ให้เบนซ์วางไมค์กันบ้างหรือไร

ทุกคนอินสุดๆ กับสุนทราภรณ์ ยกเว้นเอ็ม อาร์ทตัวพ่อที่ยัง build อารมณ์อยู่อย่างงงๆ (ยุคไหนฟระ)

เอ็มว่าเปลี่ยนกลยุทธ์เป็น บี้ เดอะสตาร์ดีกว่าอ่ะ

ใครจะดีจะร้ายยังไง.....ฉันไม่ต้องการฟัง........อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว

คนหน้าตาดี มักมาอยู่รวมกัน

น่าจับมาร้องเพลงของ "ดอกไม้ป่า"

ดูโอ คู่นี้ร้องเพลงประวัติศาสตร์ของคริสติน่า คริคริ พวกเรารุ่นเดียวกัน

เหตุการณ์สงบลงด้วยดีตอนเวลา 2 ทุ่มยังไม่ครึ่ง บ่งบอกถึงวัยของ The gang (วัยเด็กรีบนอน พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน) พวกเราอำลากันด้วยเพลงร่วมสมัย อภิมหาอมตะ นิรันดร์กาล..... Nothing gonna change my love for you ........บ๊าย บาย ค่ะ

ทัวร์ยกแก็ง....ไม่แพงอย่างที่คิด

นี่ไม่ใช่โฆษณาชิงโชคของชาเขียวชื่อดังนะคะ แต่ครั้งนี้จะพาไปกินกันแบบม้วนเดียวจบทั้ง 4 ภาคทั่วไทยภายในวันเดียว ประหยัดทั้งเวลาและเงินในกระเป๋า เตรียมตัวพร้อมแล้วก็เริ่มเลยค่ะ

หลังจากทำงานแทบทุกวันในช่วงสงกรานต์ไม่ได้พาพ่อแม่ไปเที่ยวที่ไหน วันนี้จะไปพัทยาเพื่อเอาเอกสารไปส่งเรื่องงาน จึงคิดว่าน่าจะพาพ่อและแม่ไปเที่ยวด้วย นั่งนึกดูแล้วที่ๆ เหมาะสมกับทั้งสองที่สุดน่าจะเป็นตลาดน้ำสี่ภาค ไม่รอช้ายกหูโทรศัพท์แล้วชวนทันที พ่อฉันเป็นคนชอบหาประสบการณ์จากการไปเที่ยวอยู่แล้ว ทั้งสองรีบเตรียมตัวแล้วเราก็เริ่มลุยกันเลย

ตลาดน้ำสี่ภาค อยู่ติดถนนสุขุมวิท เลยไฟแดงทางเข้าพัทยาใต้ไปประมาณ 1 กม. ซ้ายมือ ฟังชื่อก็รู้แล้วว่าเป็นตลาดน้ำ และมีครบทั้งสี่ภาค วันนี้จึงเตรียมแรงและเตรียมท้องมากินกันอย่างเต็มที่

นานๆ จะได้ถ่ายภาพคู่กะแม่ซักทีนึง

มีป้ายบอกทางเสร็จสรรพว่าจะไปภาคไหนก่อนดี ?

จุดชมวิวบนสะพาน คล้ายกับสะพานแขวนข้ามแม่น้ำแถวๆ ภาคเหนือ

ไอศครีมมะพร้าวอ่อนและหอยเชลล์ปิ้งกับเนย เห็นแล้วน้ำลายหก

แถวนี้คล้ายอัมพวา






ร้านนี้เรียกลูกค้าด้วยการทำรองเท้าแตะยักษ์ตั้งไว้หน้าร้าน

ร้านแม่ไม้เพลงไทย เอาลำโพงมาตั้งหน้าร้านแถมยังมีที่นั่งให้ลูกค้าลองฟังเพลง (เก๊า เก่า) อีกด้วย ทำให้พ่อฉันต้องยอมควักกระเป๋าจ่ายค่าซีดีเพลงของ ชาญ เย็นแข 170 บาท ด้วยความเต็มใจ !

บรรยากาศแบบว่า...สมัยร้านโอเลี้ยงหน้าปากซอยยังไม่เป็น coffee in love

ของโปรดสมัยเด็กเลยแหละสีสันน่าหม่ำเหมือนเดิม มันคือน้ำตาลปั้นรูปคนตกปลาค่ะ

ไปแอ่วเหนือ มีร้านถ่ายรูปเหมือนไนท์บาซ่าไม่มีผิด

งานหัตกรรมฝีมือชาวอีสานบ้านเฮา

เผลอแผล่บเดียวเดิน(ทาง) มาถึงภาคใต้แล้ว

นั่งตากลม ชมวิว

ทำให้คนที่รักทั้งสองมีความสุข

ก่อนอาทิตย์จะลาลับ เราทั้งสามแวะถ่ายรูปที่จุดชมวิวบนเขา สทร.พัทยา เป็นการอำลาวันนี้อย่างสมบูรณ์

Sea Sun Sand......at Bangsean beach

กว่าจะรวมจิตใจ เก็บทรายสวยๆ มากอง..ก่อปราสาทสักหลัง

บทเพลงนี้เข้ากันได้ดีกับบรรยากาศริมชายหาดบางแสนในช่วงสงกรานต์ค่ะ พูดถึงเทศกาลสงกรานต์ วัยรุ่นคงนึกถึงการสาดน้ำเล่นเพื่อความสนุกสนาน ผู้ใหญ่ก็นึกถึงการรดน้ำดำหัวจากลูกๆ หลานๆ ในครอบครัว คนทำงานประจำได้ลั้นลาในวันหยุดยาว ....... ส่วนฉันในปีนี้มีภารกิจสำคัญ 9 วัน 9 คืน เต็มๆ กับการนำต้นไม้มงคลสายพันธุ์อโกลนีมา (Aglaonema) ไปปรากฎสู่สายตาประชาชนในอำเภอเมืองชลบุรี ด้วยการไปออกบูธจำหน่ายสินค้าเป็นหลัก และถือโอกาสสำรวจพฤติกรรมของลูกค้าในอำเภอเมืองด้วย (ซึ่งปกติฉันไม่ได้เจอลูกค้าตัวเป็นๆ สักเท่าไหร่ เพราะทำธุรกรรมบนอินเตอร์เน็ตเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์) ฉันจึงถือโอกาสนี้เที่ยวงานกาชาดและทำงานอย่างสนุกสนานไปในตัว......ได้ออกจากบ้านอย่างชอบธรรม (ชอบทำด้วย) อีกครานึงแล้ว (โว้ย)

อย่าเพิ่งงงกันนะคะ ว่าจั่วหัวเรื่องปราสาททราย แล้วทำไมมาโม้เรื่องต้นไม้ไปได้ มันเกี่ยวกันอยู่บ้างค่ะเนื่องจากเป็นเทศกาลสงกรานต์เหตุการณ์จึงทับซ้อนกันอยู่ ดังจะเล่าต่อไปนี้ เชิญทุกท่านหาความสำราญกันได้เลยค่ะ..........

หลังจากเก็บบูธในแต่ละวันก็ล่วงเข้าเช้าของวันใหม่ไปแล้ว ประมาณตี 1 ตี 2 รุ่งเช้าของวันที่ 17 เมษายน

จะเป็นวันประกวดก่อกองทราย อันเป็นประเพณี และวัฒนธรรมท้องถิ่นของชาวบางแสน ซึ่งทางเทศบาลจะจัดเป็นประจำทุกปี หลังเก็บบูธวันนั้นฉันและเพื่อนทีมงาน จึงแว้บไปขับรถเล่นแถวหาดบางแสน ซึ่งยังคงความคึกคักอยู่แม้เวลาจะเลยเที่ยงคืนไปแล้วก็ตาม เนื่องจากคืนนั้นทั้งคืน เจ้าหน้าที่ นักเรียน นักศึกษาของหน่วยงานต่างๆ กำลังขะมักเขม้นบรรจงสร้างปราสาททรายเพื่อเตรียมประกวดในวันรุ่นขึ้น

พวกเค้ามุมานะ ก่อปราสาททรายกันทั้งคืน หากใครเสร็จก่อนก็จะมีคนนอนเฝ้าเพื่อป้องกันคนหรือสุนัขเดินผ่านไปผ่านมา มาทำลายโดยไม่ได้ตั้งใจ นับเป็นการรวมพลังสามัคคีที่น่ายกย่องและชื่นชมเป็นอย่างยิ่งค่ะ

รุ่งเช้าขึ้นมาเราจึงได้เห็นภาพปราสาททรายที่สวยงาม

ตัดกับท้องฟ้าและมีน้ำทะเลเป็นแบล็กกราวน์ค่ะ

สวยงามอย่างวิจิตรบรรจง แทบไม่อยากเชื่อว่าใช้เวลาสร้างเพียงคืนเดียวเท่านั้น !

เป็นรูปเสือ ต้อนรับปีขาล

ดีไซด์นี้เป็นอุโมงค์โบราณ มีองค์พระพุทธรูปประดิษฐานด้านใน

นักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศ พากันมาถ่ายรูปเป็นที่ระลึก

ที่นานทีปีหนจะได้เห็นกองทรายเนรมิตรเช่นนี้

รองชนะเลิศอันดับสอง ฝีมืออันสร้างสรรค์ของทีมงานเดอะไทด์ รีสอร์ท

ปราสาททรายของ อบจ.ชลบุรี หลังนี้ได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1

รางวัลเกียรติยศ ฝีมือ โรงแรม เอสเอส บางแสนบีช

โฉมหน้า ปราสาทเกียรติยศ !

บางแสน ยังคงแสนสุขเหมือนเช่นทุกครั้งที่มาเยือน

และคิดว่าจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป......