14 Mar 2010
ซาบซึ้ง..ตรึงใจ อยู่ในชลกันยา
เสียงเพลงประจำโรงเรียนสมัยม.ต้น แว่วมาในใจฉันเมื่อบ่ายวันเสาร์ที่ 14 มี.ค. วันนี้ฉันมีนัดทานข้าวกลางวันกับเพื่อน ถือได้ว่าเป็นวันพิเศษของฉันอีกวันหนึ่ง เพราะมีโอกาสได้เจอเพือนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนาน...น... มาก ก ก เป็นเพื่อนร่วมรุ่นสมัยเรียนม.ต้น ที่ชลหญิง (ชลกันยานุกูล) หลายคนไม่ได้เจอกันกว่า 20 ปีได้ อุ๊บส์ ส์ บอกอย่างนี้เพื่อนๆ รู้อายุหมด (โบว์แอบบอกดังๆ ว่า พวกเรายังอายุน้อยกันอยู่เลย 555 ลืมนับอายุตัวเองน่ะ stop ไว้ที่ตอนมอต้น) จะว่าไปแล้วก็จริงอย่างที่โบว์พูดนะ นับๆ ไปเราก็เพิ่งจะอายุครบ 3 ขวบ เอ๊ย 3 รอบเท่านั้นเอง ฮา....
วันเสาร์นี้เราก็เลยนัดไปกินกันที่ร้าน white house ที่เมืองชลน่ะ ไม่ใช่ทำเนียบขาว
สามสาวหน้าใส แมว น้อย อ้อย ถึงจะขึ้นเลข 3 มาแล้วก็ช่าง อย่าได้แคร์.... สู้ว้อย...
แม่ถ่าย (รูป) แล้ว หนูเอามั่ง สู้ๆ
โชว์ผลผลิต หน้าเหมือนคุณแม่เลย รับรองสำเนาถูกต้อง
แม่แหม่มกะน้องล้านนา และ แม่ป่านกับน้องมะปรางทั้งสองคู่น่ารัก มั่ก ๆ
มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ....
เพราะเราน้าน คู่กัน รอจนหลับไปเลยอ่ะ
แม่โบว์กะน้องเมลเบิร์น (เสื้อส้ม) ไม่มีใครถ่ายให้ ถ่ายเองก็ได้ฟระ อ้าวแล้วขาโอ๋มาเกี่ยวไรด้วยเนี่ย.....
ป่าน : งวดนี้นะแมว (สังเกตสีหน้าจริงจังสุดๆ )
เป็นวันเกิดโอ๋สุ พอดีเลย
Happay birthday to โอ๋ จ้า
หลังส่งแฟกซ์ พวกเราก็มาพร้อมหน้าพร้อมตา เอ้า นึง ส่อง ส้ำ แชะ !
บ่ายแล้ว เรากลับบ้านพร้อมรอยยิ้มและอิ่มบุญ ไปถวายสังฆทานแล้วจะเอาภาพมาลงให้ชมครั้งต่อไปจ้า
วันนี้บ๊ายบาย เพื่อน พบกันใหม่เมื่อวันฟ้าใส ใจเบาๆ นะจ๊ะ See u .... take care !
