วันอังคารที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ความทรงจำดีๆ...ที่ปาย (ตอน 1)


วันนี้อากาศดี ทำงานสำเร็จไปได้อีกขั้นแล้ว จึงอยากใช้เวลาพักผ่อน ออกกำลังใจโดยการเขียนบล็อคดีๆ สักเรื่องหนึ่งค่ะ นั่งอ่านบล็อคเรื่องที่ผ่านมาของตัวเองแล้วก็นึกได้ว่ายังมีอีกเรื่องที่น่าจะบันทึกไว้ คือเรื่องราวดีๆ ที่ ปาย

ปลายปี 2551 ฉันมีโอกาสขึ้นเหนือโดยการนั่งรถไฟไปกับคุณน้อง ขาเที่ยวประจำปี เราจองทัวร์ปายกันไว้ที่เชียงใหม่ค่ะ ไปกัน 4 คน คือ ฉัน คุณน้อง ปุ้ม และหนูนิล เมื่อถึงสถานีรถไฟเชียงใหม่ ไกด์ใจดี (จำชื่อพี่เค้าไม่ได้แล้ว) ก็มารับเพื่อไปแจมกับเพื่อนๆ ที่ตามมาสมทบโดยเครื่องบินอีกหลายคน

ทริปนี้เรามีเวลา 3 วัน ตั้งใจจะเที่ยวให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จึงใช้บริการทัวร์ โดยเริ่มตั้งแต่สถานีรถไฟที่เชียงใหม่ จากนั้นก็แวะรับประทานก๋วยเตี๋ยวแสนอร่อยมื้อแรกที่ร้านอาหารในเมือง



หลังจากอิ่มหนำสำราญแล้ว พี่คนขับก็พาพวกเรามุ่งหน้าโดยมีจุดหมายปลายทางที่เมืองปาย.....ที่เค้าว่ากันว่าเป็นดินแดนแห่งธรรมชาติและความโรแมนติก Oh .... Pai in love ..... please be with me


ด้วยเส้นทางจากเชียงใหม่ถึงปายเป็นธรรมชาติที่งดงาม พวกเราจึงอดไม่ได้ที่จะแวะข้างทาง ไปถึงช้าก็ช่าง เราต่างอยากเก็บเกี่ยวประสบการณ์เที่ยวครั้งนี้อย่างเต็มที่
























เที่ยวสวนสน


เค้าว่ากันว่า ใครมาที่นี่ ต้อง.....กระโดด นึง ส่อง ส้ำ



เที่ยวออบหลวงเป็นของแถม


เกือบบ่าย ยังไม่ทันเข้าเขตเมืองปายดี พวกเราก็หิวกันอีกแล้ว ทั้งโค้งมหาโหดสมฉายา อ้วก + หลับ = ปาย และยังแวะกระโดดอีก เสียพลังงานไปเยอะเลยค่ะ จึงแวะพักรับประทานอาหารที่อร่อยมาก ก ก กันอีกครั้ง
























อากาศเย็นสบายที่ทุ่งบัวตอง ดอยแม่อูคอ จ. แม่ฮ่องสอน

การเดินทางแบบไม่รีบร้อน ทำให้ค่ำวันนั้นเราเข้าไปเพียงปลายเขตแม่ฮ่องสอน ยังไม่สัมผัสปายดินแดนในหุบเขาเท่าใดนัก แต่พวกเราก็พอใจเพราะเพียงแค่สูดกลิ่นอายของวัฒนธรรมท้องถิ่น และลมหนาวบนยอดทุ่งบัวตอง ก็ทำให้เราลืมความเป็นคนเมืองไปชั่วขณะ ฉันตะลึงกับธรรมชาติรอบตัว จนลืมไปว่า ได้ทิ้งภารกิจอันหนักอึ้งมากมายไว้เบื้องหลังชั่วคราว และตักตวงประสบการณ์ความสุขตรงหน้าให้เต็มที่....

ค่ำนั้นพวกเราดื่มด่ำกับธรรมชาติยามราตรี และถนนคนเดินแบบพื้นเมืองที่แม่ฮ่องสอนเพียงเล็กน้อย เพราะเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทาง จึงเข้านอนแต่หัวค่ำ เพื่

อเตรียมตื่นเช้าพบกับพระอาทิตย์ขึ้นที่ยอดดอยที่ทุกคนรอคอย....ห้วยน้ำดัง






.....เช้าวันใหม่ ฉันตื่นตอนตอนประมาณตีสี่กว่า เพื่อเตรียมตัวไปรับอรุณเบิกฟ้ากันที่ห้วยน้ำดัง ยอดเขาสูงกลางหุบเขา มีจุดชมวิวที่เชื่อกันว่า เราจะได้ชมพระอาทิตย์ขึ้นก่อนใครๆ กันที่นั่น อากาศที่หนาวเย็น บวกกับความเป็นธรรมชาติของป่าไม้ ทำให้ฉันสูดอากาศเช้าเข้าไปอย่างเต็มปอด หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เพราะมัวแต่เตรียมกล้อง และแอคท่าถ่ายรูป นานๆ จะได้มาสัมผัสบรรยากาศแบบนี้สักทีหนึ่ง















พวกเราเฝ้ารอดูพระอาทิตย์ขึ้นกันอย่างใจจดใจจ่อ .... และในที่สุดพระอาทิตย์ดวงเดียวกับที่บ้าน ก็ปรากฎตัวขึ้นที่ห้วยน้ำดัง ...... แม้เป็นอาทิตย์อุทัยดวงเดียวกัน แต่ว่าความรู้สึกช่างต่างกันเหลือเกิน



เรื่องราวที่ปาย ยังมีต่ออีก 2 วันค่ะ แล้วจะมาเล่าต่อในบันทึกไปกินกัน (และไปเที่ยวกันด้วย) ในครั้งหน้าค่ะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น