"เกิดมาทั้งที ทำดีให้ได้จะตายทั้งที ทำดีไว้เทอด"
หลังจากติดต่อพูดคุยกันทางอีเมลแล้ว พวกเรา เอี่ยว ปุ๊ก ป๋า(เร) ก็นัดเจอกันที่ฮาร์เบอร์มอลล์
'เอี่ยว' ผู้คร่ำหวอดในวงการอิเลคทรอนิคส์เป็นงานหลัก หากแต่ เมื่อเอ่ยนาม "บักเอี่ยว" ฉันกลับนึกถึงความเป็นจิตอาสาและมาดนักบิดของเขา มากกว่าภาพการเป็นซุปเปอร์ไวเซอร์ในบริษัทชื่อดังของญี่ปุ่น เพราะไม่ว่าครั้งใดที่มีโอกาสสนทนากันก็ตาม เอี่ยวมักพูดคุยถึงประสบการณ์ของการเดินทาง และการเป็นอาสาสมัครในนาม "บักเอี่ยว ฅ.ฅนอาสา" ซะเป็นส่วนใหญ่
วันนี้ก็เช่นกัน ฉันพอเดาเรื่องออกเมื่อได้รับโทรศัพท์คอนเฟิร์มจากเค้าในตอนเช้าว่าจะผ่านมาแถวบ้าน และอยากเจอกัน ฉันจึงไม่แปลกใจที่หัวข้อสนทนาของเรายังวนเวียนในเรื่องของการเป็นผู้นำชุมชน และการเล็งเห็นผลประโยชน์ของส่วนรวมเช่นเดิมเมื่อพบหน้าและทักทายกันเล็กน้อย เอี่ยวได้อวดเครื่อง ipod รุ่นล่าสุดที่เพิ่งไปถอยมาพอหอมปากหอมคอฉันก็เรียกร้องให้ทุกคนตรงดิ่งไปร้านพิซซ่าทันทีเพราะหิวมาก...
เอี่ยวเล่าว่า...หลังจากเรียนจบโครงการเสริมสร้างผู้ประกอบการใหม่ (NEC รุ่น 4 ) เค้ายังคงทำงานประจำอยู่ แต่ก็ไม่ได้ละทิ้งความฝันเดิม นั่นคือ ปณิธานอันแน่วแน่ ที่จะพัฒนาชุมชุมในอำเภอหนึ่งของจังหวัดเลย ซึ่งเป็นบ้านเกิดและมีทรัพยากรธรรมชาติรวมถึงบุคลากร ที่มีศักยภาพอยู่ไม่น้อย แต่ยังขาดผู้นำชุมชนที่มีความรู้และพร้อมเสียสละเพื่อพัฒนาหมู่บ้านและส่งเสริมอาชีพท้องถิ่น และนี่เองที่เป็นเป้าหมายหลักของเค้าในการเข้ามาเก็บเกี่ยวองค์ความรู้ในการเรียนหลักสูตร NEC (New Entrepreneurs Creation) ปณิธานอันแน่วแน่และแตกต่างจากผู้ร่วมเรียนคนอื่นๆ ในชั้น ทำให้ฉันจดจำเค้าได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่มีโอกาสได้แนะนำตัวกันในห้อง
จากความฝันเดินทางสู่จุดหมาย......ปัจจุบัน คนรุ่นใหม่ของชุมชนภาคอีสาน พอมีการศึกษาก็ย้ายถิ่นฐานมาอยู่ในเมือง ทำงานรับจ้างบ้าง พนักงานในบริษัทห้างร้านบ้าง โดยหลงลืมคนที่บ้าน และที่สำคัญ ลืมไปว่าที่บ้านเกิดนั้น เป็นแหล่งทรัพยากร และวัฒนธรรมที่ดีงาม ควรค่าแก่การดำรงไว้และสามารถพัฒนาให้เกิดรายได้เป็นอาชีพเลี้ยงตัว เอี่ยวจึงตั้งปณิธานว่าเค้าอยากเป็นผู้ประสานรอยต่อระหว่างความมีศักยภาพ และความพร่องไปของวิถีชุมชุนให้ประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน ความฝันอันใกล้ของเอี่ยวคือการไปพัฒนาหมู่บ้านและบุคลากรในชุมชน เพื่อรองรับการทำ Home stay (ซึ่งเป็นการท่องเที่ยวและพักผ่อนโดยอิงวิถีความเป็นอยู่ของคนในท้องถิ่น) และการเพิ่มผลผลิตไม่ว่าจะเป็นในเรื่องเกษตรกรรมและ อุตสาหกรรมในครัวเรือนเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ โดยมีป๋าเรเป็นพี่เลี้ยง และที่ปรึกษา
วันนี้หลังจากที่พวกเราเรียนจบ เอี่ยวจึงคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะนำความรู้บวกประสบการณ์ที่มีทั้งหมดผนึกเข้ากับความฝันและแรงบันดาลใจที่ต้องทำให้เป็นจริงให้ได้......
ภาพชุมชนเล็กๆ โอบล้อมไปด้วยภูเขา และม่านหมอกเป็นสาย ถูกถ่ายทอดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มและความหวังในแววตาของเขาในวันนั้น เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันนำเรื่องราวเล็กๆ ที่เราคุยกันมาบอกเล่าผ่านตัวอักษรในบล็อคให้ท่านที่แวะมาเยือนร่วมเป็นกำลังใจให้เขาสานฝันให้สำเร็จต่อไป.....
แวะไปชมบล็อคของเอี่ยว ฅ.ฅนอาสาได้ที่
http://konarsa.blogspot.com/
http://maprawgaewotop.blogspot.com/
เวปอ้างอิง NECBUU 4
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น